หนังสือพิมพ์รายวันแอปเปิล ฮ่องกง วันที่ 6 มกราคม 2548

ผู้อาสาสมัครเดินไปตามทางหลายชั่วโมง เห็นแต่ศพ

(ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)  นักข่าวแอ๊ปเปิ้ล ผู้เห็นเหตุการณ์ที่อินโดนีเซีย

[รายงานข่าว] ทุกวันนี้สนามบินเมดาน อินโดนีเซีย จะเห็นผู้ประสบภัยที่หนีออกจากเมืองอาเจะห์ สถานที่เกิดเหตุที่เสียหายหนักที่สุด  เมื่อได้พบญาติ ก็เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ เข้ากอดกันร้องไห้หลังจากเกิดเหตุคลื่นยักษ์จนถึงทุกวันนี้ เมืองอาเจะห์ก็ยังตัดขาดจากโลกเหมือนเดิม  สิ่งของไม่สามารถส่งไปถึงมือผู้ประสบภัยได้  อาสาสมัครที่นำสิ่งของส่งถึงเมืองอาเจะห์ รายแรก เล่าถึงเหตุการณ์อันน่ากลัวที่เห็นในวันนั้นว่า เสมือนวันสุดท้ายของโลก

หลี่เจี้ยน อายุ 43 ปี เชื้อสายจีน เติบโตที่เมืองเมดาน อาชีพทำประกัน เป็นสมาชิกสาขาอินโดนีเซียของ “สมาคมนานาชาติอนุตราจารย์ชิงไห่” ซึ่งเป็นองค์กรบำเพ็ญจิตวิญญาณ  เขากล่าวว่า วันรุ่งขึ้นหลังจากเกิดเหตุคลื่นยักษ์สึนามิ (วันที่ 27 ธันวาคม) สมาคมของพวกเขานำสิ่งของจำนวน 5 ตัน ประกอบด้วย อาหาร เสื้อผ้า กับยารักษาโรค บรรทุกไปที่เมืองโลคซิวมาวี ซึ่งอยู่ระหว่างเมืองเมดาน กับเมืองอาเจะห์  เขากับอาสาสมัครขนสิ่งของใส่รถบรรทุกส่งไปยังสถานที่เกิดเหตุทันที

หลี่เจี้ยนกล่าวว่า ขณะนั้นไม่ได้คิดว่า เหตุการณ์จะหนักหนาสาหัสขนาดนั้น  รถบรรทุกขับไปสู่เมืองอาเจะห์ประมาณครึ่งชั่วโมง เริ่มเห็นมีศพประปรายตามข้างทางกับผู้ประสบภัยจำนวนน้อย  พวกเขารีบลงจากรถเพื่อจะแจกจ่ายสิ่งของ  แต่ผู้ประสบภัยบอกว่า ไม่ต้องการ บอกให้พวกเขารีบเดินทางเข้าสู่เมืองอาเจะห์ ให้เร็วที่สุดว่า  ที่นั่นเหตุการณ์หนักมาก

เมื่อเห็นคนมีชีวิต กลับตื่นตกใจ

พวกเขาเดินทางเข้าสู่เมืองอาเจะห์ คืนนั้นเวลา 4 ทุ่ม  ขณะนั้น บริเวณรอบ ๆ มืดสนิท  แสงไฟจากหน้ารถส่องไปที่พื้น  พวกเขาเห็นแต่ศพเท่านั้น  เมื่อมองขึ้นไปบนต้นไม้ บนหลังคาบ้าน สิ่งที่ห้อยลงมาก็คือศพ  พวกเขามองไปรอบ ๆ ไม่เห็นคนมีชีวิตเลย ดังนั้น จึงต้องขับรถต่อไปข้างหน้า จนถึงเวลา ตี 3 ของวันใหม่  คืนนั้นแสงจันทร์สว่างมาก  แต่แสงจันทร์ส่องไปที่ไหน ก็เห็นแต่ศพเป็นกองๆ

รถแล่นไปอีกครึ่งชั่วโมง พวกเขาจึงเห็นมีผู้ประสบภัยอยู่ 5-6 คน จึงได้เข้าไปดูว่า จะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง  แต่พอพวกเขาเห็นมีคนมา กลับตกใจมาก  ต่อมา ผู้ประสบภัยพาพวกเขาไปที่บ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง ที่มีสภาพพังเกือบหมด  ในบ้านมีผู้ประสบภัยอยู่หลาย 10 คน  มีจำนวนไม่น้อยที่บาดเจ็บ  พวกเขารีบไปตามหาทหารมาเพื่อขอน้ำมัน โดยอาศัยรถทหารนำคนเจ็บส่งไปที่สนามบิน แล้วส่งต่อไปรักษาที่เมืองเมดาน  หลี่เจี้ยนกล่าวว่า สภาพเหตุการณ์ที่เห็นขณะไปช่วยเหลือ ทำให้เขาไม่ลืมชั่วชีวิต

หนังสือพิมพ์รายวันแอปเปิล ฮ่องกง
หนังสือพิมพ์รายวันเมดาน อินโดนีเซีย
ประสาทสัมผัสที่ 6 ของสัตว์ช่วยพวกมันจากคลื่นยักษืสึนามิในเอเชียใต้
สัตว์แสดงความเมตตาที่เหมือนมนุษย์ในการช่วยชีวิตเหยื่อสึนามิ
ความสิ้นหวังหลังภัยพิบัติถูกเปลี่ยนเป็นความหวัง

 

กลับหน้าสารบัญ