โดยงานบรรเทาทุกข์ เนื่องจากคลื่นสึนามิ

ในช่วงเช้าวันที่ 26 ธันวาคม 2547 หลายจังหวัดที่ตั้งอยู่ตามชายฝั่งทะเลอันดามันทางตอนใต้ของประเทศไทย มีภูเก็ต พังงา กระบี่ ตรัง สตูล และระนอง ถูกกระหน่ำโดยคลื่นสึนามิ ขนาดคลื่นสูง 5–10 เมตร มีผลทำให้คนนับหมื่นเสียชีวิต บาดเจ็บ หรือสูญหายไป  ผู้ประทับจิตกรุงเทพฯ ได้จัดทีมงานบรรเทาทุกข์อย่างกะทันหัน เพื่อตรวจสอบระดับความหายนะ และจัดการเรื่องบรรเทาทุกข์ให้กับหมู่บ้านริมทะเลที่ได้รับความเสียหายในจังหวัดพังงา  มีคนจำนวนมากได้สูญเสียบ้านและสมาชิกในครอบครัว

ในวันที่ 28 ธันวาคม 2547 ผู้ประทับจิตได้เดินทางกว่า 700 กิโลเมตร ไปยังตำบลเขาหลัก อำเภอตะกั่วป่า มีการนำอุปกรณ์ทำอาหารและอาหารไปด้วย  พวกเขาเป็นกลุ่มแรกที่ได้จัดอาหารร้อน ๆ ให้กับเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย รวมทั้งผู้บรรเทาทุกข์ที่มาจากองค์กรอื่น  ในระหว่างนั้นทุกวัน พี่น้องของเราจะเตรียมอาหารในหม้อขนาดใหญ่ 4 – 5 หม้อที่โรงเรียนวัดย่านยาวใกล้กับที่ว่าการอำเภอตะกั่วป่า และส่งอาหารไป 3 แห่ง คือ โรงพยาบาลในท้องถิ่น ที่วัด และที่ว่าการอำเภอ  อาสาสมัครที่เข้ามาค้นหาศพผู้เสียชีวิต ต่างรู้สึกดีที่ ได้ทานอาหารมังสวิรัติซึ่งไม่มีเนื้อสัตว์

ในวันถัดมามีผู้ประทับจิตอีกหลายคนได้เข้ามาช่วยกันแจกจ่ายสิ่งบรรเทาทุกข์ มีขนมปัง ธัญญาหาร แยม นม ข้าวโอ๊ต ข้าวหลาม ผงงา เสื้อผ้าชั้นใน เบาะ เสื่อ ผ้าอ้อม หมอน กระดาษชำระ ให้กับผู้ประสบภัย พร้อมทั้งคำปลอบขวัญกำลังใจ มีถุงมือผ่าตัดและหน้ากากป้องกันการติดเชื้อให้กับหน่วยบรรเทาทุกข์ ที่เข้ามาค้นหาร่างมนุษย์ในพื้นที่เขตวัดย่านยาวและวัดบางเมือง  ด้วยความรักและเมตตาอันไร้ขอบเขตของอาจารย์ ผู้ประทับจิตได้รับการดลใจและความกล้าหาญในการทำงานนี้  พวกเขาทำงานกันอย่างลืมความเหน็ดเหนื่อยถึงเวลา ตี 3 ตี 4 นอน 2-3 ชั่วโมง และขึ้นมาทำงานกันต่อในวันต่อมา

ในวันที่ 30 ธันวาคม 2547 มีพี่สาวประทับจิตท่านหนึ่งเข้าไปวัดย่านยาว ได้นำเครื่องคอมพิวเตอร์กระเป๋าหิ้วเข้ามา 5 เครื่อง พร้อมเครื่องพิมพ์สีเลเซ่อร์เจ็ต 3 เครื่อง รวมทั้งอุปกรณ์คอมพิวเตอร์อื่น ๆ  และเช้าวันรุ่งขึ้น ศูนย์ข้อมูลอันมีประสิทธิภาพก็พร้อมที่จะช่วยเหลือญาติของผู้เสียชีวิต ที่เข้ามาค้นหาภาพของผู้เสียชีวิต ซึ่งถูกถ่ายไว้หลังจากแพทย์ได้บันทึกรายละเอียดทางนิติเวช  ภาพสีเหล่านี้ถูกพิมพ์ออกมาและติดไว้บนแผ่นกระดานใช้ดูการแถลงการณ์ของแพทย์ เพื่อให้ความสะดวกคนที่มาตามหาคนรักของเขาได้ดูข้อมูล  ผู้ประทับจิตบางคนก็ได้เข้าไปร่วมกับพวกทีมงานทางนิติเวช ช่วยถ่ายภาพผู้เสียชีวิตในขณะตรวจสภาพศพ ช่วยทำเครื่องหมายประจำตัว ช่วยห่อศพและฝังศพ ช่วยแปลงข้อมูลทางนิติเวชในรูปแบบที่จะช่วยให้การค้นหาข้อมูลรวดเร็วขึ้น  นอกจากนั้นในวันที่ 31 ธันวาคม 2547 ผู้ประทับจิตกรุงเทพฯ ได้จัดฌาน 1 วัน เพื่อที่จะนั่งสมาธิแผ่ส่วนกุศลให้กับเหยื่อของความหายนะดังกล่าว

พื้นที่ค่อนข้างกว้างใหญ่ในจังหวัดกระบี่ได้ถูกผลกระทบของคลื่นสึนามิ  อาสาสมัครที่ไม่ใช่ผู้ประทับจิตหลายคน ไม่สามารถจะเตรียมข้าวของมาเพียงพอกับความต้องการของพวกเขาเอง เพราะพวกเขาต้องเดินทางไกลและเข้าไปในพื้นที่กว้างของหลายชุมชน  เพื่อนผู้ประทับจิตได้บริการอาหารให้กับพวกเขา  มีอาสาสมัครบางคนที่ได้ฝึกทางจิตวิญญาณกล่าวว่า “พวกเขาสามารถจะเข้าใจถึงพลังของอาจารย์”  นอกจากนั้น คุณสมศักดิ์ กิติทรากูล เป็นผู้ช่วยคนหนึ่งของนายกเทศมนตรีจังหวัดกระบี่ ได้แสดงการขอบคุณเป็นพิเศษต่อสมาคมนานาชาติอนุตราจารย์ชิงไห่ ที่ได้ให้ความช่วยเหลือต่อผู้เคราะห์ร้ายแบบไร้เงื่อนไข

จำนวนมากได้สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง ครอบครัว และทรัพย์สินในความหายนะครั้งนั้น แต่พวกเขาได้เปลี่ยนจากความโศกเศร้ามาเป็นพลัง ได้เข้าร่วมงานอาสาสมัคร และเสนอตัวให้ความช่วยเหลือในทุกสถานที่ที่ต้องการความช่วยเหลือด้วยความสงสาร  อาสาสมัครหลายคนได้ขับรถไปรอบ ๆ พื้นที่ที่ถูกผลกระทบของคลื่นยักษ์ และให้ความช่วยเหลือเท่าที่จะทำได้กับผู้ยังมีชีวิตรอด  พวกองค์กรบรรเทาทุกข์และอาสาสมัครได้ทำงานร่วนกัน และให้ความสนใจอย่างดีเยี่ยมในการช่วยเหลือผู้เคราะห์ร้าย  ดังนั้น พวกลูกศิษย์อาจารย์จึงได้เห็นเป็นพยานถึงการยกระดับของจิตวิญญาณของโลกในช่วงเริ่มต้นของยุคทอง และได้รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นในพลังมหาศาลของอาจารย์

ในวันที่ 3 มกราคม 2548 สมาชิกกลุ่มบรรเทาทุกข์ชาวไทยได้กลับมาถึงกรุงเทพฯ โดยไม่รู้สึกเมื่อยล้าหรือง่วงนอน เนื่องจากพวกเขาได้รู้สึกถึงความรักและพรของอนุตราจารย์ชิงไห่ ในระหว่างที่เขาทำงานอยู่ที่นั่น ได้ผ่านโครงการบรรเทาทุกข์สึนามิ  พี่น้องชาวไทยต่างได้ร่วมแบ่งปันความรักอันไร้ขอบเขตของอาจารย์ ได้ประสบการณ์การเจริญเติบโตของจิตวิญญาณ และได้บทเรียนอันมีค่าซึ่งประมาณไม่ได้ เกี่ยวกับการเอาใจใส่และ