จดหมายระหว่างอาจารย์กับศิษย์

ชีวิตของฉันได้งอกใบใหม่

โดยผู้เตรียมประทับจิตโจฮอง โตรอนโต แคนาดา

เรียน ท่านอาจารย์ สวัสดีท่านอาจารย์!! วันนี้ในที่สุดฉันก็เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์อย่างแรงกล้า และรู้สึกว่าจะต้องเขียนถึงท่าน และทั้งๆ ที่มีคำนับล้านๆ คำที่ฉันอยากจะแสดงออกมา ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นที่ตรงไหนดี ฉันได้ฝึกวิถีสะดวกเป็นเวลาเกือบ 5 เดือนแล้ว และแม้ว่าฉันยังไม่ได้รับประทับจิต ฉันก็รู้สึกว่าท่านดูแลฉันอยู่เสมอ แต่ละครั้งที่มีความยากลำบากเกิดขึ้นในชีวิตของฉัน ฉันก็สามารถหาทางแก้ไขได้อย่างอัศจรรย์ ก่อนจะฝึกวิถีสะดวกฉันมักจะอารมณ์เสียได้ง่าย รวมทั้งบางครั้งฉันก็ร้ายกาจใจคับแคบ และชอบที่จะโต้เถียงกับผู้คน ฉันตระหนักดีถึงความผิดของฉันก็เหมือนกับที่ท่านได้พูดไว้ว่านิสัยเหล่านี้ ซึ่งได้สะสมมาเป็นเวลาหลายชาติได้ปรากฏขึ้นทันทีที่สถานการณ์เกิดขึ้นมา และฉันก็ไม่สามารถควบคุมตัวฉันได้ ดังนั้นฉันจึงมีปัญหาในการเข้าสังคม. Iฉันมีอายุ 30 ปีกว่า และถ้าฉันไม่ได้พบท่าน ข้อบกพร่องเหล่านี้ก็จะต้องอยู่กับฉันอย่างแน่นอนจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตฉัน อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ติดต่อกับท่านฉันก็ได้มาถึงจุดเปลี่ยน ข้อแรก ด้วยพระกรุณาธิคุณของท่าน ฉันก็หางานทำได้อย่างน่าอัศจรรย์เป็นงานบริการลูกค้า ซึ่งฉันต้องมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนทุกรูปแบบ และมักจะต้องอดทนกับการดุด่าอันไม่มีเหตุผล ในช่วงเวลาเช่นนั้นฉันก็จำถึงคำสอนของท่านได้อย่างชัดเจน และพยายามอย่างดีที่สุดที่จะกระทำต่อผู้คนด้วยความรัก ในตอนเริ่มต้น ฉันก็รู้สึกอึดอัดในงานนี้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันก็สามารถที่จะจัดการกับการว่ากล่าวอันไม่มีเหตุผลด้วยความอดทนอย่างสูง ฉันต้องขอบอกว่าการพัฒนาของฉันเนื่องมาจากการจัดการของท่าน ซึ่งได้ช่วยให้ฉันกำจัดอัตตาของฉันและพฤติกรรมที่กริ้วโกรธของฉัน เมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานฉันมักจะจำคำสอนของท่านไว้ในใจอยู่เสมอ และพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเป็นบวกในทุกสถานการณ์ ฉันรู้สึกว่าฉันได้พัฒนา ฉันได้ก้าวหน้าอย่างมากในแง่มุมนี้ด้วยพลังพระพรของท่านอาจารย์ อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งหัวหน้าของฉันได้ขับรถพาฉันไปยังสถานีรถไฟเมื่อวานนี้ และพูดว่าหล่อนสนุกกับการทำงานกับฉัน เนื่องจากท่าทีที่เป็นบวกของฉันในทุกสถานการณ์ฉันถึงได้ตระหนักว่าฉันได้พัฒนา ฉันดีใจที่ได้ยินถ้อยคำแห่งการยอมรับจากผู้อื่น และได้ตระหนักว่าฉันได้เปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิงในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่กี่เดือน! หัวหน้าของฉันยังได้บอกฉันว่าฉันไม่เคยวิพากษ์วิจารณ์ และทำตามความต้องการของผู้อื่นและให้อภัยผู้อื่น แสดงความเป็นห่วงเป็นใยต่อเพื่อนร่วมงานของฉัน และไม่เคยปกป้องตัวฉันสำหรับความผิดของฉันเอง ท่านอาจารย์ที่เคารพ ฉันรู้สึกขอบคุณท่านอย่างลึกล้ำที่ได้ช่วยเหลือให้บุคคลที่กำลังเข้าสู่วัยกลางคนได้ประสบความสำเร็จ ขอบคุณมาก สำหรับความรักที่มีต่อบุคคลผู้งุ่มง่ามอย่างฉัน และขอบคุณที่ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตฉันอย่างสิ้นเชิง! ท่านเป็นบุคคลที่ฉันรักมากที่สุด และฉันคิดถึงท่านมาก แทบเท้าของท่าน โจวฮอง โตรอนโต