บทกวีของท่านอาจารย์ช่างเต็มไปด้วย |
ภาพที่นุ่มนวลอ่อนโยน |
สายน้ำไหลเอื่อย
ส่วนท้องฟ้าใสสงบ |
อีกภูผาแสนไกล
และป่าเขาเงียบสงัด |
|
ละห้อยโหยหาราวกับเมฆยามเย็น |
สายลมแผ่วกระซิบ
ยิ่งชวนให้คิดถึงบ้าน |
ไร้สิ้นข่าวสาร จากคนที่รักยิ่ง |
เธออยู่ปลายขอบฟ้าหรือว่าอยู่ในมหาสมุทรสุดลึก |
--ตอนนี้เธออยู่หนใด? |
|
ชีวิตมนุษย์ช่างราวกับความฝันอันพร่ามัว |
หลายกลียุคผ่านไป
เราก็ต้องจากไปเช่นกัน! |
|
กวีนิพนธ์ของท่านอาจารย์ช่างงดงามราวกับประทีปโคมทองส่องไสว |
ภูผาและป่าน้อยใหญ่อาบอิ่มสุขอยู่ในสรวงสวรรค์ |
|
เขียนโดยศิษย์ผู้พี่ชายโทมัส หา |
ซันโฮเซ่ แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
(ต้นฉบับเป็นภาษาเอาหลัก) |