อาจารย์ล่วงรู้ทุกสิ่ง

 

โดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ยองดง เกาหลี
6 พฤษภาคม 2541 (ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ)

 
ถ: ถูกต้องไหมครับ ถ้าจะพูดว่าอาจารย์ล่วงรู้ทุกสิ่งแต่ท่านเลือกที่จะตอบในบางเรื่องและไม่ตอบในบางเรื่องแม้ว่าท่านจะรู้เรื่องดี?

อ: บางเรื่องฉันก็ไม่รู้ (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ) นี่เป็นคำถามที่ฉลาดมาก เธอก็รู้จิตใจแตกต่างจากวิญญาณ ร่างกายแตกต่างจากพลังของอาจารย์ ร่างกายต้องกินแต่พลังอาจารย์ไม่ต้อง ร่างกายนี้ต้องนอน แต่พลังอาจารย์ตื่นตลอด 24 ชั่วโมง จิตใจคอยตอบรับ แต่พลังอาจารย์เพียงแสดงออกด้วยความรู้ ไม่ใช่การตอบสนอง

พลังของอาจารย์ต้องอยู่เหนือกว่าร่างกายทั้งภายนอกและภายในร่างกายเพื่อรับรู้ทุกอย่างในเวลาเดียวกัน และถ้าไม่จำเป็นจริงๆพลังอาจารย์จะไม่สั่งตรงไปยังจิตใจให้เข้าใจสิ่งนั้นหรือให้ทำสิ่งใด แต่ถ้าจำเป็นจริงๆ จะเพียงแต่ทำงานในลักษณะไร้รูป ซึ่งอยู่นอกเหนือขอบเขตของรูปธรรม และร่างกายนี้ไม่มีทางเข้าใจ ทั้งเธอและฉันล้วนไม่เข้าใจและสมองก็ไม่เข้าใจ

พลังอาจารย์ทำงาน 24 ชั่วโมงไม่เคยหยุด สมองอาจเหนื่อยล้า อาจรู้สึกเกินกำลัง หมดเรี่ยวแรงเพราะได้รับข่าวสารมากเกินไป เครียดมากไปหรือคิดมากไป แต่พลังอาจารย์ไม่เคยเป็นเช่นนี้ ดังนั้นอะไรที่เธอถามถึงในเวลานี้ ไม่ว่าฉันจะรู้หรือไม่ ก็จะถามไปที่สมองของฉัน เพื่อให้เข้าใจวิธีคิดของเธอ ฉันควรเข้าใจในตอนนี้ ฉันต้องใช้สมองเพื่อทำความเข้าใจวิธีคิดของเธอ แต่นั่นก็เฉพาะในขอบเขตของสมองเท่านั้น ความรู้เป็นพลังของอาจารย์ จิตใจสามารถได้ส่วนย่อยๆ ของมันเป็นข้อมูลข่าวสารนิดหน่อย ไม่จำเป็นต้องรู้ทั้งหมด

ถ้าสิ่งนั้นสำคัญจริงๆอาจารย์จะทำให้จิตใจตอบสนอง ทำให้ฉันตอบสนอง “ฉัน” ในแบบรูปธรรมที่เธอสามารถเห็นได้ อย่างไรก็ตาม “ฉัน” ผู้เป็นพลังอาจารย์ได้ลงมือทำบางสิ่งเสมอ รู้เข้าใจทุกอย่างเสมอ แต่ไม่ใช่ในขอบเขตของรูปธรรมซึ่งในขอบเขตนี้ ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้น บางอย่างซึ่งมีความสำคัญ เมื่อนั้นพลังอาจารย์จะสั่งตรงไปยังร่างกายและจิตใจให้ลงมือทำมันเป็นการเฉพาะ เป็นเหตุการณ์พิเศษเท่านั้น ไม่ใช่ว่าสิ่งที่พลังอาจารย์ได้ทำ แล้วร่างกายจะต้องรับรู้หรือสมองจะต้องเข้าใจเพราะสมองและร่างกายล้วนมีขีดจำกัดของมัน มันอาจระเบิด อาจหมดกำลังหรือเกินกำลังไป ไม่สามารถรับอะไรมากเกิน ดังนั้นเมื่อพลังอาจารย์ทำสิ่งใด จึงไม่ใช่ทุกครั้งที่จะต้องผ่านทางร่างกายและสมอง

แม้แต่ร่างกายและสมองของอาจารย์เองก็ไม่สามารถรับได้มากนัก เช่นเดียวกับรถของเธอ ไม่สำคัญว่าเธอจะเป็นประธานาธิบดีหรือกษัตริย์แห่งโลกอาหรับ เธอก็ไม่สามารถขับรถคันนั้นทั้งวันทั้งคืน ทุกวันทุกคืน แม้มันจะเป็นโรลส์รอยด์ วอลโว่ หรือเมอร์ซิเดส ก็ยังต้องมีการพักเครื่องบ้าง มันต้องเติมน้ำมัน และต้องบำรุงรักษาหลายอย่าง แท้จริงแล้วร่างกายของอาจารย์เป็นมากกว่ารถ แน่นอนมันย่อมแตกต่างแต่มันก็อ่อนล้าได้เหมือนกัน เพราะกฎเกณฑ์แห่งจักรวาล กฎของวัตถุ เพราะเหตุนี้ฉันจึงพร่ำบอกเธอให้ทำตามแต่คำสอนของฉัน นั่งสมาธิ อย่ามาใส่ใจกับสิ่งที่ร่างกายทำหรือสิ่งที่ฉันทำ