ฤดูร้อนปี
2547 ศิษย์ผู้พี่หญิง เสี่ยวกวาง กับเสี่ยวจี๋ ประสบอุบัติเหตุรถชน
เหตุการณ์ทั้งหมดกล่าวได้ว่า (หลังประสบเคราะห์ร้าย ชีวิตเหมือนเกิดใหม่)
ขณะเกิดเหตุศิษย์ผู้พี่หญิงทั้ง 2 กำลังจะข้ามถนน
ทันใดนั้นรถเก๋งสีขาวคันหนึ่งขับด้วยความเร็วสูง 120 กิโลเมตร/ชั่วโมง
พุ่งเข้าชนเต็มแรง
จากการถูกรถชนนั้นศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวกวางกระเด็นขึ้นสู่กลางอากาศ
เมื่อเธอตกลงมาอีกครั้งรถก็พุ่งเข้าชนอีก
เมื่อตกลงมาใหม่ตัวศิษย์ผู้พี่หญิงชนเอากระจกหน้ารถแตกกระจาย
แล้วไปคลานอยู่ที่พื้น ส่วนศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวจี๋ถูกชนกระเด็นไปไกล 10
เมตร
เธอรีบลุกขึ้นมาไปตรวจสอบอาการบาดเจ็บของศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวกวางไม่ปรากฏมีบาดแผลภายนอก
เธอร้องอยู่ข้างหูศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวกวาง
เห็นศิษย์ผู้พี่หญิงทำตากระพริบล้อเลียน
หลังจากตำรวจและรถพยาบาลมาถึงเห็นคนขับรถเมา สิ่งที่ทุกคนไม่เข้าใจก็คื
ในสถานที่เกิดเหตุไม่มีการเบรกรถให้หยุด
รถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงหยุดรถได้อย่างไร?
เมื่อทุกคนช่วยกันนำคนเจ็บทั้งสองส่งโรงพยาบาล ปรากฏว่าคนขับรถได้หนีไปแล้ว
หลังจากตรวจแล้วปรากฏว่า
กระดูกสันหลังข้อหนึ่งของศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวกวางหัก
คุณหมอบอกว่าไม่ต้องผ่าตัด
ส่วนศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวจี๋ผิวหนังถลอกนิดหน่อย
ศิษย์ผู้พี่หญิงทั้งสองต้องพักอยู่ที่โรงพยาบาล
เพื่อไม่ให้คนที่บ้านเป็นห่วงศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวจี๋
วันรุ่งขึ้นโทรศัพท์ถึงสามีว่าจะขอพักอยู่ข้างนอกสัก 2-3 วัน จึงจะกลับบ้าน
สามีเธอถามว่า “เธอประสบอุบัติเหตุรถชนใช่ไหม?
เมื่อคืนฉันฝันเห็นรถยนต์สีขาวชนพวกเธอที่กลางถนน ขณะนั้น
มีเงาร่างสีขาวใช้มือ 2 ข้าง ดันรถยนต์ไว้ พวกเธอจึงปลอดภัย
ต้องเป็นท่านอาจารย์มาช่วยพวกเธออย่างแน่นอน!”
พี่ชายของศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวกวางมาเยี่ยม ต่างพูดเหมือนกันว่า
“ถ้าไม่มีท่านอาจารย์ เธอไม่มีวันรอดชีวิตมาได้”
ระหว่างที่ศิษย์ผู้พี่หญิงทั้งสองพักอยู่ที่โรงพยาบาล
เพื่อนบำเพ็ญได้รวมกลุ่มขึ้นมาบางคนอยู่เฝ้าที่โรงพยาบาล
บางคนส่งข้าวมาให้ทุกวัน
ทำให้ศิษย์ผู้พี่หญิงทั้งสองได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวกวนอิม
ศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวจี๋ ได้รับการแนะนำจากอาจารย์ภายใน:
ขอให้อยู่โรงพยาบาล 10 วัน ก็กลับบ้านได้ ส่วนศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวกวาง
นอนพักอยู่บนเตียงฟังเสียงสวดมนต์ของท่านอาจารย์ ผลปรากฏ คนไข้ข้างๆ
ก็ได้รับพรจากอาจารย์ด้วย
บางคนแม้ว่าอาการจะหนักมากแต่พักอยู่โรงพยาบาลเพียงไม่กี่วันก็หาย
ออกจากโรงพยาบาลได้ มีหลายคนที่สนใจชมรมของพวกเรา
พอได้รับหนังสือตัวอย่างจากพวกเราแล้วต่างก็ดีใจ
บอกว่าหลังจากนี้จะเริ่มรับประทานมังสวิรัติ
แม้แต่หัวหน้าของแพทย์ก็เรียกศิษย์ผู้พี่หญิงเสียวกวางว่า “พุทธะ”
เพราะจากประสบการณ์ที่เขาเป็นแพทย์มา 30 ปี เป็นครั้งแรก
ที่เห็นผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถชนอย่างสาหัส
แต่บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
คนขับรถที่จับได้ภายหลัง
ถามว่า ทำไมถึงหนี? เขากล่าวว่า “ขณะนั้น
ความเร็วของรถผมสูงมากผมทราบว่ารถไปชนถูก 2 คน คิดในใจว่า 2
คนนี้ต้องตายแน่ ๆ ดังนั้น จึงรีบหนีไป
คิดไม่ถึงว่าพวกหล่อนได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ช่างมหัศจรรย์จริง
ๆ !”
ขณะนี้
ร่างกายของศิษย์ผู้พี่หญิงเสี่ยวกวางก็หายเป็นปกติ ขยันนั่งสมาธิทุกวัน
เมื่อคิดถึงอุบัติเหตุรถยนต์ครั้งนี้
เธอจะรู้สึกมีบุญซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง: “ขอบคุณท่านอาจารย์
ที่ให้ชีวิตใหม่กับเราทำให้พวกเราเห็นคุณค่าของเวลาแห่งชีวิตแต่ละนาทีมีค่ายิ่งขึ้น”