ถ้าฉันไม่ได้มีโอกาสรู้จักและเข้าใจกลุ่มคนที่มิได้รับการประทับจิตอย่างลึกซึ้งแท้จริง  ฉันก็คงลืมเรื่องนี้ไปแล้วเพราะปกติฉันมองทุกคนเหมือนกับเป็นตัวฉันเอง ฉันไม่ได้นึกว่าฉันรู้แจ้งหรือพวกเขาไม่รู้แจ้ง  ฉันไม่ได้มาคอยจดจำเรื่องเหล่านี้เวลาฉันพบปะกับผู้คน  และนี่แหละคือเหตุผลที่บางครั้งนอกจากฉันจะรู้สึกท้อแท้ในการทำงานแล้ว  ฉันยังรู้สึกอยู่ในใจว่าไม่จำเป็นต้องไปเที่ยวสอนใครไม่จำเป็นต้องคอยวิ่งไปทั่วโลก  ไม่จำเป็นต้องตอบรับคำเชิญของลูกศิษย์ตามที่ต่างๆ ทั่วโลก และต้องมาเหน็ดเหนื่อยกับการอยู่บนเครื่องบินๆ ที่มีการสูบบุหรี่  สนามบินที่มีคนเยอะแยะอะไรพวกนี้  และยังมีกำหนดการวุ่นวายต้องทำโน่นทำนี่มากมาย  เพราะฉันเคยคิดว่าไม่จำเป็นต้องทำเรื่องพวกนี้แต่พอฉันคิดทำนองนี้  บางครั้งพระเจ้าผู้ทรงอำนาจก็จะเตือนฉันว่ามันเป็นสิ่งจำเป็น  เพราะว่ามันมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างการที่เธอรู้ว่าเธอมีสมบัติและสามารถใช้มันได้  กับเพียงแค่รู้ว่าเอมีทรัพย์สมบัติแต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนและจะใช้มันอย่างไร  เป็นเรื่องที่แตกต่างกันอย่างมาก  ดังนั้นฉันจึงยังเดินทางไปทั่วโลกตามคำขอร้องที่จริงใจของบรรดาลูกศิษย์  ทั้งนี้ก็เพราะตัวอย่างต่างๆ เหล่านี้ซึ่งทำให้ฉันทราบว่าบางคนยังไม่รู้ว่าตนเองยิ่งใหญ่และเขาเฝ้าคอยที่จะรู้

ไม่ใช่เพราะเราจะต้องการมีความภาคภูมิใจในความยิ่งใหญ่ของเรา  แต่มันเป็นหน้าที่ของเราที่จะรู้จักมรดกของเรา  เราไม่ควรจะเป็นเพียงแค่เกิดมาในโลกนี้มาใช้ชีวิตอยู่สักไม่กี่สิบปี  ซึ่งต้องวุ่นวายกับปัญหาของลูกและครอบครัว  แล้วในที่สุดก็ "คาพุท" จบสิ้นไป (คนหัวเราะ) ไม่มีอะไรมากกว่านั้นชีวิตไม่มีอะไรเพิ่ม  และยิ่งเลวร้ายกว่านั้นอีกเวลาที่จะต้องจากโลกนี้ไปเราก็ยังต้องทุกข์ทรมาน  เราทุกข์เพราะการยึดติดกับสมาชิกในครอบครัวของเรา  เราทรมานก็เพราะว่าเราไม่รู้ว่าเรากำลังจะไปที่ไหนทุกข์เพราะกลัวในสิ่งที่เรายังไม่รู้  และคนในครอบครัวทั้งหมดหรือคนที่เรารักทั้งหลายก็ได้แต่ยืนอยู่รอบๆ ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ได้แต่มองดูเราทุกข์ทรมาน

เพราะฉะนั้น หนทางอันยิ่งใหญ่ของสุภาพบุรุษก็คือการรู้แจ้ง  เราต้องรู้ว่าเรามาจากไหนและเรากำลังจะไปไหนอย่างชัดแจ้งชัดเจน  เพราะว่าเราคือมนุษย์ผู้ยิ่งใหญ่เราใช้ชีวิตอย่างวีรบุรุษ  เราดำเนินชีวิตแบบพระเจ้าบนโลกนี้  เราไม่ควรจะมีชีวิตเหมือนกับทาสของเงินทองข้าวของ หรือความอยากได้โน่นได้นี่  ซึ่งโลกได้พยายามเอามาติดไว้ในหัวของเรา  เราไม่ได้เกิดมาพร้อมกับความอยาก  ไม่ได้เกิดมาพร้อมกับความเกลียด  เราเกิดมาจากความบริสุทธิ์และความงาม เราจึงควรต้องคงไว้ในสภาพนั้น   นอกจากจะบริสุทธิ์แล้วเรายังควรต้องฉลาดมากขึ้น  นี่แหละคือหนทางของสุภาพบุรุษ

ถ้าเรานับถือพระเยซู บุชาพระพุทธเจ้า  ถ้าเราอยากจะกราบไหว้บูชาบรรดานักปราชญ์แห่งเทือกเขาหิมาลัยโบราณ  เราก็ควรจะรู้ไว้ว่าเราสามารถเป็นได้เหมือนพวกท่าน  ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลยระหว่างตัวเรากับนักปราชญ์  ต่างกันเพียงเส้นผมแค่เส้นเดียวน้อยมาก (อาจารย์หัวเราะ)  และเมื่อเราก้าวข้ามไปได้เราก็จะอยู่ในกลุ่มของบรรดานักบุญและถ้าเราอยู่ข้างหลังห่างไปเพียงเส้นผมเส้นเดียว  เราก็เป็นบุคคลผู้โง่เขลาเที่ยวก้มหัวให้แก่ความกดดันทุกอย่างของโลกนี้ กลัวทุกสิ่งทุกอย่างทุกคน  และไม่รู้ว่าชีวิตของเราก่อนหน้านี้รวมทั้งหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร  แม้ว่าเรามีตาแต่เราก็เหมือนคนตาบอด  เรามีหูแต่ก็เหมือนคนหูหนวก  ทั้งนี้เพราเราไม่ได้ยินคำสอนจากสวรรค์ ไม่ได้เห็นอาณาจักรของพระเจ้า ไม่ได้รับรู้ความยิ่งใหญ่ของเรา  เป็นสิ่งที่น่าเสียดายมากถ้าชีวิตของเรายังเป็นอยู่อย่างนั้น

เราอยากจะช่วยโลกเหลือเกินอยากจะนำสันติภาพมาสู่โลก  ทำให้โลกกลายเป็นสวรรค์แต่เราจะทำได้อย่างไรถ้าเราไม่มีปัญญา?  จะทำได้อย่างไรถ้าเรายังไม่อยู่เหนือเกณฑ์เฉลี่ย  เราจะไม่ให้หัวของเราเปียกได้อย่างไรถ้าเราไม่อยู่เหนือน้ำ  ดังนั้น การรู้แจ้งจึงเป็นเครื่องมือสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตนี้และชีวิตหน้า  เราจะเดินทางท่องไปได้กว้างไกลในกาแล็กซี่ของจักรวาล  ถ้าเรารู้สิ่งต่างๆซึ่งแม้นักวิทยาศาสตร์ที่ฉลาดที่สุดในโลกก็ยังไม่รู้  นี่แหละคือความสามารถของมนุษย์  มนุษย์ที่แท้จริงไม่ใช่เป็นแค่เนื้อและกระดูกเท่านั้น  สิ่งที่สามารถเคลื่อนย้ายภูเขาได้หรือทำสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆ ได้นั้น  มิใช่ลักษณะภายนอกที่ดูสวยงามหรือมีเสน่ห์แต่เป็นแหล่งปัญญาอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าผู้ทรงพลานุภาพนั่นเอง  สิ่งที่พระเยซูได้ทำไปแล้ว สิ่งที่พระพุทธเจ้าเคยแสดงให้เราดูตอนที่ท่านยังอยู่ในโลกนั้นเป็นเพียงแค่เรื่องตลก  เพราะสิ่งที่พระเยซูทำได้หรือที่พระพุทธเจ้าทำได้จริงๆ นั้นเหนือกว่าสิ่งนั้นทั้งหมด  มันมีความยิ่งใหญ่กว่านั้นเป็นพันล้าน หมื่นล้านเท่าและเราก็สามารถทำได้ 

นี่แหละคือสิ่งที่ฉันได้ค้นพบและต้องการจะเตือนให้เธอจำได้  ในขณะที่เราสวดอธิษฐานเราก็มุ่งความสนใจของเราเข้าสู่ภายใน  ไม่สนใจความสะดวกสบายหรือข้าวของทางวัตถุมากนัก  แต่ไม่ได้หมายความว่าเราทิ้งสิ่งเหล่านี้เรายังคงอยู่ในบ้านหลังเดิม กินอาหารที่เราสามารถหามาได้  สวมเสื้อผ้าที่เราคิดว่าเหมาะสมแก่โอกาส  แต่ความสนใจของเราไม่ได้อยู่ที่สิ่งเหล่านี้อีกต่อไปนี่แหละคือสิ่งสำคัญ  ไม่ใช่ว่าสิ่งต่างๆ ทั้งหลายเป็นตัวขัดขวางความเป็นนักบุญของเรา  แต่ความสนใจของเรานั่นแหละที่เป็นตัวกีดขวาง ดังนั้น  เราจึงควรจะหันความสนใจเข้าสู่ภายในและเราก็จะรู้ทุกอย่างที่พระเยซูรู้ พระพุทธเจ้ารู้ และบรรดานักปราชญ์ทุกคนทั้งในอดีตและอนาคตรู้เพราะธรรมชาติของเราเป็นอย่างนั้น

ก็เหมือนเธอเอาเพชรใส่ไว้ในกระเป๋าของเธอถ้าเธอเที่ยวมองหาไปทั่ว  หรือแม้แต่เที่ยวมองหาไปทั่วโลกเธอก็ไม่มีวันพบมัน  ไม่ใช่เฉพาะแต่มองหาแต่ที่บ้านของเธอเท่านั้นต่อให้มองหาไปทั่วโลกเธอก็ไม่มีวันพบเพชรนั้น  เพราะเธอไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน (อาจารย์หัวเราะ)  ทั้งๆ ที่ตลอดเวลามันอยู่ในกระเป๋าของเธอ  โลกไม่ควรจะอยู่ในสภาพที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ถ้าพวกเราทุกคนรู้แจ้ง  หรืออย่างน้อยสักครึ่งหนึ่งของพวกเรารู้แจ้งแต่จะยิ่งดีขึ้นถ้าพวกเราส่วนใหญ่รู้แจ้ง  ถ้าไม่เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องสันติภาพๆ จะมาเอง  ไม่จำเป็นต้องอยากได้อะไรเพราะว่าเรามีปัญญาแล้ว "ปัญญาคือพระเจ้า พระเจ้าคือชุมพาบาลของฉันๆ จะไม่ปรารถนาอะไรอีกแล้ว"  พระเจ้าอยู่ภายในตัวของเราสิ่งนี้ก็คือพลังอันทรงอานุภาพซึ่งหลับอยู่ข้างใน  และเราสามารถจะปลุกให้มันตื่นขึ้นเมื่อใดก็ได้และก็ใช้ประโยชน์จากมันได้  อย่างน้อยก็เพื่อความพอใจของเรา

ผู้ที่รู้แจ้งแล้วไม่เคยรู้จักการไม่พอใจ ไม่รู้จักความอยาก ไม่รู้จักการไม่มีความสุข  อย่างน้อยก็เป็นอยู่ไม่นานบางทีอาจจะเป็นในตอนเริ่มต้นบำเพ็ญใหม่ๆ ถ้าเรายังไม่ค่อยมั่นคงนักในอุปนิสัยของเราสมองอาจจะยังเอาชนะได้อยู่  ดังนั้นบางครั้งเราอาจจะคิดอยากได้โน่นอยากได้นี่  แต่เราก็รู้ถึงความผิดพลาดของเราในทันทีไม่เหมือนกับสมัยก่อนที่จะรู้แจ้ง  เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรามีความอยากจึงไม่มีทางที่จะหยุดยั้งมันได้ ดังนั้น ความแตกต่างจึงเห็นได้ชัดเจนมาก

สิ่งต่างๆ เหล่านี้ฉันพูดให้เธอฟังจากประสบการณ์ของฉัน  แต่ไม่ได้หมายความว่าหลังจากรู้แจ้งแล้วเธอจะนั่งขัดสมาธิสวยงามอยู่บนโซฟาที่ไหนสักแห่งหนึ่ง  แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จะกลายเป็นสวรรค์ไม่ใช่อย่างนั้น  เรายังจำเป็นต้องมีการให้และรับกรรมตามกฎของสาเหตุและการชดใช้การกระทำนั้นในขณะที่เรายังคงอยู่ในโลก  แต่เราจะมีพลังที่ยิ่งใหญ่อยู่เบื้องหลังเรา  ไม่ว่าจะเกิดพายุฝนหรือใต้ฝุ่นเราก็จะมั่นคงปลอดภัยและได้รับความพอใจ  เพราเราทราบดีว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตนิรันดร์  อาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกายของเราแต่ไม่มีผลต่อตัวตนที่แท้จริงของเรา  ถ้าเราต้องการร่างกายอีกร่างหนึ่งเราก็สร้างขึ้นมาใหม่ได้  นี่แหละคือความรู้สึกที่มั่นคงมากๆ ของผู้รู้แจ้ง 

คนที่รู้แจ้งจะทำสิ่งต่างๆ มากมายแต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่ากำลังทำอะไรเลย  ถึงแม้ว่าทางด้านวัตถุภายนอกเขาได้ให้สิ่งต่างๆ ออกไปมากมายแต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกว่าเขาคือผู้ให้  เขาทนสิ่งต่างๆ มากมายแต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าเขากำลังอดทนอยู่   เขาอาจจะแสดงอารมณ์ของเขาออกมาเป็นบางโอกาสแต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกว่ามันผิด  เพราะมันเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับสถานการณ์นั้นๆ ดังนั้น หนทางของบุคคลผู้รู้แจ้งก็คือ อิสรภาพ คือความสุข และปัญญา  นี่แหละคือชีวิตซึ่งพวกเราทุกคนควรจะจำได้เพราะว่านี่คือตัวตนจริงๆ ของเรา

ไม่ใช่ชีวิตที่เราคิดว่าเป็นอย่างในปัจจุบันซึ่งเต็มไปด้วยความกังวลในสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ทุกอย่าง  กังวลเรื่องค่าไฟฟ้า ค่าโทรศัพท์ ไม่ว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ อะไรก็ทำให้เราเกิดความวุ่นวายได้  หลังจากเรารู้แจ้งเราก็ยังคงมีใบเสร็จเหล่านี้มาอยู่ดี (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ) ไม่ต้องสงสัยเลยพระเจ้าจะไม่เอามันไปจากเราเพราะว่ามันเป็นของเรา (อาจารย์หัวเราะ)  แต่ทัศนคติและวิธีการเอาชนะสิ่งเหล่านี้จะแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง  เราจะมีชีวิตที่ผ่อนคลายมีวิธีการที่ง่ายขึ้นในการจัดการกับข้อเรียกร้องต่างๆ จากรอบด้าน  ถ้าเราแสวงหาปัญญาของเราอย่างแท้จริงฉันก็ให้สัญญาในเรื่องนี้ได้  เพราะฉันได้เรียนรู้เรื่องนี้มาแล้วด้วยตัวฉันเองไม่ได้เรียนจากหนังสือหรือจากครูคนไหน  แต่มาจากประสบการณ์ของตัวฉันเอง

เพราะฉะนั้นสิ่งที่ฉันเล่าให้เธอฟังนี่เป็นความจริงอย่างยิ่ง  เป็นเรื่องส่วนตัวและไม่มีการคิดเงินเพราะว่ามันมาจากฉัน  ฉันไม่ได้ยืมมาจากธนาคารจึงไม่จำเป็นต้องมีดอกเบี้ย (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ)  แล้วเธอก็จะได้ตระหนักในเรื่องเหล่านี้และเรื่องอื่นๆ อีกด้วยตัวของเธอเอง  ขึ้นอยู่กับว่าเธอต้องการมากขนาดไหนเธอสามารถทำงานได้แค่ไหน  และขึ้นกับพี่น้องร่วมจักรวาลของเธอเห็นว่าเหมาะที่จะมอบให้เธอหรือไม่  ขึ้นกับภารกิจในชีวิตของเธอและตำแหน่งที่เธอมีอยู่ในโลกนี้  ในบางครั้งเมื่อผู้ที่เป็นอาจารย์ได้ขึ้นมาถึงระดับของความเป็นอาจารย์พวกเขาเหล่านั้นก็เท่าเทียมกัน  แม้กระนั้นก็ตาม เธอก็ยังคงเห็นความแตกต่างระหว่างอาจารย์ท่านหนึ่งกับอีกท่านหนึ่ง  เธอจะสามารถเห็นความแตกต่างได้จากการสอนหรือการบรรยายของท่าน  จากความก้าวหน้าของลูกศิษย์ท่าน  หรือจากวิธีการที่ท่านอธิบายความเข้าใจเกี่ยวกับการตระหนักรู้ภายใน 

เพราะฉะนั้นแม้แต่อาจารย์ด้วยกันเองก็ยังมีความแตกต่างเล็กๆ น้อยๆ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น  ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขามีคุณสมบัติแตกต่างกัน  แต่เกิดจากมีพื้นฐานต่างกันหรือตำแหน่งต่างกัน  ถ้าอาจารย์ท่านหนึ่งสามารถนำสิ่งต่างๆ มาใช้ประโยชน์ได้มากท่านก็มีอยู่มาก  ท่านสามารถดึงสิ่งต่างๆ จากภายในมาให้คนอื่นได้จำนวนมาก  ในขณะที่อาจารย์อีกท่านหนึ่งอาจจะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ต่างไปในยุคสมัยต่างไป ประเทศก็ต่างไป  จึงจำเป็นต้องใช้คุณสมบัติที่แตกต่างกันออกไป เช่น การพูดการอธิบายน้อยกว่าหรือมากกว่าท่านอื่นๆ ดังนั้น เราจึงมีคำสอนทางด้านศาสนาอยู่มากมายมีชื่อเรียกแตกต่างกัน  หรืออยู่ในศาสนาต่างกันแต่ก็ชี้ไปยังสัจธรรมอันเดียวกัน

หลังจากการรู้แจ้งเราจะทราบเรื่องนี้อย่างแน่ชัด  เราจะรู้ว่าหลักการสำคัญของทุกศาสนาคือสิ่งเดียวกัน  เราจะรู้ว่าพวกท่านสอนอะไรในขณะที่พวกท่านสอนอะไรในขณะที่พวกท่านยังมีชีวิต  หมายถึงศาสดาทั้งหลายเราจะรู้ว่าพระพุทธเจ้าและพระเยซูก็สอนธรรมวิถีกวนอิม  เราจะทราบว่าสิ่งที่เล่าจื๊อกล่าวไว้ในเต๋าเต็กเก็งก็เกี่ยวกับธรรมวิถีกวนอิม  เกี่ยวกับแสงและเสียงแห่งสวรรค์  ซึ่งช่วยยกพวกเราขึ้นเหนืออุดมคติทางโลกเหนือเรื่องจุกจิกต่างๆ ของสมองคอมพิวเตอร์ของเรา  เพื่อให้เราได้พบกับระดับจิตที่สูงขึ้นแล้วเราก็จะรู้จักตัวเราเอง เราจะรู้จักพระเจ้า  วันนี้ฉันมีความสุขมากฉันไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันพูดไปนี้จะเหมาะกับพวกเธอหรือเปล่า  ฉันเอาแต่พูดๆๆ (อาจารย์หัวเราะและผู้ฟังปรบมือ)  ฉันคิดว่าฉันควรจะหยุดพูดก่อนเธอจะได้ถามคำถามและฉันจะได้มีโอกาสอธิบายเพิ่มเติมได้ โอเคไหม? เอานะ? ขอบคุณมาก (คนปรบมือ)

ตอบ: มันจะนำเธอไปสู่ต้นตอของสิ่งต่างๆ ทั้งมวล  เป็นที่ซึ่งเธอจากมาและเป็นที่ซึ่งทุกๆ สิ่งจะกลับไป  ระหว่างระดับชั้นของโลกนี้มีระดับของจิตหรือระดับของความเป็นอยู่ทั้งหมด 5 ระดับ  ถ้าเราได้ฝึกปฏิบัติวิธีแห่งแสงและเสียงจากสวรรค์และได้รับการนำทางจากครูที่มีประสบการณ์มาแล้ว  สามารถผ่านระดับชั้นที่ 5 นี้ไปได้เราก็จะไปถึงที่นั่นซึ่งเป็นบ้านของมหาอาจารย์ทั้งมวล  อาจารย์ทุกท่านลงมาจากระดับนี้และเมื่อเสร็จภารกิจท่านก็กลับไปที่นั่น  ในอนาคตเราก็จะลงมาช่วยสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ถ้าหากเราปรารถนาที่จะกลับมายังโลกนี้ใหม่หรือโลกอื่นๆ ในจักรวาลก็ได้ ดังนั้น ขั้นแรกก็คือรับการประทับจิตแล้วสิ่งอื่นๆ ก็จะตามมาเอง

ตอบ: ใช่ นั่นคือการเดินทางช่วงสุดท้ายเธอยังคงมีหนทางอื่นอีกมาก แต่ถ้าเธอไปไม่ถึงที่นั่นเธอก็จะไม่ได้อยู่ที่นั่น  ก็เหมือนกับประตูบ้านไม่ว่าเธอจะเดินทางจากถนนสายไหนถ้าเธอไม่ได้ผ่านประตูนั้น  เธอก็เข้าไปในบ้านไม่ได้ใช่ไหม?  เพราะฉะนั้น เราเริ่มต้นจากจุดนี้เลยเพราะว่าเราโชคดีมากกว่าคนอื่น

ตอบ: ไม่ใช่ๆ ภายนอกมีแบบเดียวแต่ภายในมีหลายแบบขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล ยกตัวอย่างเช่น  ในเวลาที่มีการประทับจิตผู้ที่เป็นอาจารย์หรือตัวแทนของอาจารย์จะให้คำแนะนำเหมือนๆ กัน  แต่การประทับจิตไม่ได้มาจากคำแนะนำเหล่านี้  การประทับจิตมาจากภายในจากการตื่นขึ้นของธรรมชาติของเธอเอง  แต่ถึงกระนั้นระดับชั้นก็ยังมีความแตกต่างกัน  เพราะฉะนั้น คนสองคนที่นั่งอยู่ในที่เดียวกันหรือนั่งติดกันก็อาจจะมีระดับชั้นต่างกันอย่างมากมายได้  ดังนั้น ผู้ที่เป็นอาจารย์จะสอนแต่ละคนแตกต่างกัน  โดยสอนจากภายในและมีแต่เพียงบุคคลนั้นเท่านั้นที่ทราบ  เขาจะรู้อยู่ภายในว่าอาจารย์สอนอะไรเขาและประสบการณ์ของเขาจะต่างไปจากภรรยาของเขา หรือลูก สามี พี่ชาย ฯลฯ  เพราะฉะนั้น ถ้าเธออยากจะเรียกว่าเป็นการประทับจิตหลายแบบต่างกันก็ได้ถ้าเธอต้องการ  แต่ฉันจะใช้คำว่า 'มันเป็นการเรียนรู้ที่ต่อเนื่องไปของแต่ละคนที่แตกต่างกัน'

ตอบ: โอ ฉันก็เป็นแบบนั้น (อาจารย์หัวเราะ) ฉันก็อยากจะไม่มีตัวตนฉันจะได้ไม่ต้องเดินทาง ไม่ต้องเป็น "อาจารย์" ผู้ยิ่งใหญ่อะไรต่างๆ พวกนี้  แต่เนื่องจากเราเป็นของเราแบบนี้เราก็อยู่ต่อไป  อยู่และดูซิว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ในเวลาเดียวกันเราก็ได้รับการรู้แจ้งไปด้วยเพื่อเราจะได้อยู่ในระดับที่มีตัวตนและระดับที่ไม่มีตัวตนไปพร้อมๆ กัน  แต่ระดับที่ไม่มีตัวตนนี้ไม่ได้หมายความว่าเป็นความว่างเปล่านะ ไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรเลยแต่เป็นชีวิตที่พร้อมมูลเต็มไปด้วยความสุกใส รุ่งโรจน์ ความสุข และพลังแห่งการสร้างสรรค์  เราจะมีความสุขกับชีวิตแบบนั้นมากกว่าชีวิตที่มีความเป็นอยู่ซึ่งเราเรียกว่าชีวิตมนุษย์นี้  แต่เราอาจจะมีได้ทั้ง 2 อย่างในเวลาเดียวกันเป็นสิ่งที่วิเศษมาก วิเศษจริงๆ

ตอบ: โอ พระเจ้าช่วย (คนหัวเราะ) เธอกลายเป็นเด็กไปเสียแล้วลูกศิษย์ของฉันเขาทิ้งลูกๆ กันหรือ? เขาจัดการกับลูกๆ อย่างไรกัน? เธอจัดการกับลูกๆ อย่างไรหลังจากประทับจิต? เธอรักเขาได้หรือเปล่า? (ผู้ฟัง: รักเขามากยิ่งขึ้นอีก) เขาตอบว่าเขารักลูกมากกว่าแต่ก่อนอีก  เพราะฉะนั้นเอก็จะปลอดภัยแน่! โอเคไหม? เก็บรักษาลูกๆ ของเธอไว้ไม่ต้องกังวล แน่ไม่อยากได้หรอก (อาจารย์หัวเราะและผู้ฟังปรบมือ)

ตอบ: เพื่อนทางจิตวิญญาณคือบุคคลซึ่งเมื่อเธอพบ  เธอก็รู้สึกมีแรงดึงดูดเข้าหากันและกัน  และเธอทั้ง 2 คนจะช่วยเสริมชีวิตของกันและกัน  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนทางของการบำเพ็ญ  นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนทางจิตวิญญาณ  แต่ในโลกซึ่งมีแต่หนึ่งไม่มีสองนี้มันไม่มีวิญญาณหรือไม่มีเพื่อนอะไรหรอก  เป็นเพียงแต่คำพูดของทางโลกเท่านั้น  เพราะฉะนั้น ใครก็ตามที่เธอรู้สึกว่าเป็นบุคคลที่น่าสนใจมากสำหรับเธอ  และสามารถช่วยเหลือเธอได้มากในกิจกรรมชีวิตประจำวันรวมทั้งด้านการบำเพ็ญ  ผู้นั้นก็คือเพื่อนทางจิตวิญญาณของเธอ...ในขณะที่เธอยังอยู่ที่นี่ถ้าเธอต้องการเพื่อนอยู่ เข้าใจไหม?

ธรรมชาติที่แท้จริงของเธอคืออะไร? อาจารย์ที่แท้จริงภายในตัวเธอคืออะไร ก็คือพระเจ้า เป็นจิตศักดิ์สิทธิ์ซึ่งอาศัยอยู่ภายในโบสถ์ของเธอ ในวัดของเธอ (หมายถึงร่างกาย) และเมื่อพระเจ้านั้นแสดงตนออกมา  เราจะสามารถได้ยินคำสอนของท่านโดยอาศัยดนตรีแห่งสวรรค์  เราสามารถเห็นท่านด้วยภาพโดยการเห็นแสงสว่างอันเจิดจ้า  บางครั้งเหมือนดวงอาทิตย์เป็นพันๆ ดวง นั่นแหละคือธรรมชาติที่แท้จริงของเรา  เมื่อมันถูกปลุกให้ตื่นขึ้น เพราะฉะนั้น ถ้าอาจารย์คนไหนสามารถปลุกปัญญาแห่งสวรรค์  แรงสั่นสะเทือนแห่งสวรรค์และแสงแห่งสวรรค์ซึ่งอยู่ภายในตัวเธอ  ซึ่งเป็นธรรมชาติที่แท้จริงของเธอเป็นอาจารย์ของเธอเอง  อาจารย์ผู้นั้นก็คืออาจารย์ที่แท้จริงเราจะต้องรู้เรื่องนี้ด้วยตัวเราเอง